1.
16. Döngə, Ha-ha ofisi
yaxınlığında – günorta.
Biz sizinlə döngənin
uzaq sonundayıq, yolun yarısında, zibil
konteynerinin yanında Arturu görürük, o hələ də yarıgeyinmişdir. Bizim görə bildiyimiz
yalnız Arturun nəyisə və ya kimisə qəzəblə təpikləməsidir.
Heç nə eşitmirik.
Və anlamırıq ki, orada kimi belə böyük güclə döyür.
Bəlkə pişikdir…
karton qutudur… bomjdur… Bilmirik. Artur sadəcə qəzəbini çıxarmaqda davam edir.
17.
Şəhər avtobusu (hərəkətdə) – axşamtərəfi
İş gününün
sonudur. Artur həmişəki kimi avtobusun arxa hissəsində əyləşib, gənc bir cütlüyün
bir-birinə necə nazlanıb-sataşdığını müşahidə edir.
18.
Hotem, Aşağı İst-Sayd – axşam
Artur zibillə dolu
küçələrlə evə qayıdır. Səkilərdə hələ də zibil qalaqlanır, hava tüstüdən daha
da qatıdır.
Artur Rendalın
verdiyi kağız zərfi aparır.
19.
Vestibül,
çoxmənzilli bina – axşam
Artur poçt
qutusunu yoxlayır. Qutu boşdur.
20.
Lift, çoxmənzilli bina
Artur liftə daxil
olur, qapı bağlananda o, ayağını qapının arasına qoyur. Qapı yenidən açılır.
Zəng səsi. Artur
baxır - kimsə gəlirmi, bəlkə Sofidir. O
gözləyir… ümid edir.
Qapı yenidən bağlanmağa başlayır və Artur yenə ayağını qapının arasına qoyur.
Zəng səsi.
21.
Ananın
mənzili, hamam otağı – gecə
Artur anasına vanna
qəbul etməkdə kömək edir, ehtiyatla onun saçlarını şampunla yuyur.
ANA – Məktubu verəndə,
nə dedi?
COKER – İmkan vermədilər
ki, onu görüm. Amma dedilər ki, məktubu çatdıracaqlar.
ANA – Yaxşı ki, vəd
etdilər. O ancaq yaxşılarla işləyir. Görərsən, tezliklə cavab alacam.
Artur plastic qaba su yığır.
COKER – Yuxarı
bax.
Ana başını
arxaya çəkir, Artur onun saçlarını qaba
yığdığı suyla yaxalayır.
COKER - Bu məktublar
sənin üçün niyə elə vacibdir, anacan? O nə etməlidir?
ANA – O bizə kömək
edəcək.
COKER – Nəynən bizə
kömək edəcək?
ANA – Bizi buradan
götürəcək… məni bu yerdən və… və bu dəhşətli adamlardan götürüb aparacaq.
COKER – Sən 30 il əvvəl
işləmisən. Nə bilirsən ki, sənə kömək edəcək?
Ana oğluna qınaqla
baxır.
ANA – Çünki Tomas Veyn
yaxşı insandır. Bilsə ki, mən necə yaşayıram.. buranı görsə… ürəyi bulanar.
Bilmirəm sənə necə izah edim.
Artur başını tərpədir.
Əsəbidir, amma mübahisə etmək istəmir. Sonra ayağa qalxır ki, dəsmalı gətirsin.
COKER – İstəmirəm
ki, pula görə narahat olasan. Hamı mənə deyir ki, mən böyük klublarda çıxışlara
hazıram. Bu sadəcə zaman məsələsidir.
Anasını dəsmala
bürüyür.
ANA – Sevincim, sən
nə bilirsən ki, alınacaq?
COKER – Nəyi
deyirsən?
ANA – Komik aktyor
axı gülməli olmalıdır…
22.
Ananın yataq otağı, mənzil – dərin gecə
Arturun anası
yatağında möhkəm yuxuya gedib. Onun yanında yarımçıq qalmış yemək var.
23.
Qonaq otağı. Ananın mənzili
Artur divanda əyləşib.
Televizor işləyir, amma səssizdir.
Artur 38 kalibrli
tapançanı əlində tutub. O əvvəllər heç vaxt əlinə silah almayıb, indi özünü
narahat hiss edir.
Artur tapançanı
televizora tuşlayır. Əli azacıq əsir.. Sonra pişiyi hədəfə alır… Sonra lüləni
başına tutur…
Diqqətlə
tapançanın dəstəyinə baxır… baraban… silindr… Təsadüfən tətiyə basır və BAMMM!
Artur dik atılır.
Lənət şeytana! Həyəcanla ətrafa göz gəzdirir… əlləri əsir.
Güllə divarı
deşib.
ANA – (güllə səsindən
oyanıb) – Sevincim, o nədi elə?
COKER – Nə?
Artur televizorun
səsini ucaldır. Çox ucaldır. Hələ də tüstülənən tapançanı divan yastıqlarının
altında gizlədir.
ANA – Səsi deyirəm!
Eşitdinmi?
Artur divardakı deşiyə hər tərəfdən baxır. Arxa
planda səs-küy və televizorun səsi eşidilir.
COKER – Müharibə
haqqında köhnə filmə baxiram!
ANA – Səsini
azalt!
Artur anasının yanına
gedir.
24.
Ananın yataq otağı. Qapı astanası
Artur qaranlıq
yataq otağındakı anasına baxır – ananın oturmuş halda bədəni sezilir.
ANA – Elə bərk səs
idi.
COKER – Bilirəm.
Orada amerikalılar yaponlara təslim olurdular.
Artur anasına
yaxınlaşıb alnından öpür.
COKER – (yumşaq səslə)
– Bağışla, indi səsi azaldaram.
25.
Mətbəx, ananın mənzili – dərin gecə
Artur gündəliyinə
nəsə yazır və mızıldanır.
COKER – Niyə
Rendal demədi ki, tapançada güllə var? Axı o mənim dostumdur… Bu bəxt ki, məndə
var, özümü öldürə bilərdim… (pauza) Özümü öldürə bilərdim…
Son sətir iri
planda – Artur “bilərdim” sözünü pozub, “öldürməliyəm” yazır.
COKER – Özümü
öldürməliyəm.
Artur iri planda
göstərilir – yenə də nəsə pozub yazır…
COKER (ucadan) – Mən
özümü öldürməliyəm.
26.
Küçə, Aşağı İst-Sayt – səhər
Qəhrəmanın gözü ilə
biz onun yaşadığı uçuq-sökük binanı küçənin əks tərəfindən görürük. Artur
yaşadığı binanı müşahidə edir. Bir qədər uzaqda yük maşını dayanıb. Artur
narıncı gödəkçəsinin papağını başına çəkir. Kimisə gözləyir.
İndi görürük ki, Sofi
qızı Cici ilə binadan cıxır. Sofi bu dəfə daha ciddi tərzdə geyinmişdir.
Artur onların
arxasınca gedir.
27.
Dövlət məktəbi – səhər
Sofi Cicini məktəbə
yola salır. Artur hələ də onları təqib edir.
28.
Metronun yerüstü platforması – səhər
Sofi platformada
gözləyir. Siqaret yandırıb çəkir.
Biz görürük ki,
Artur polad dayağın arxasında gizlənərək Sofini uzaqdan izləyir.
29.
Metroda – səhər
Artur iki metro
vaqonunun arasında, pəncərə önündə dayanıb, qonşu vaqonda kitab oxuyan Sofini
müşahidə edir.
Qatar dayanır.
Sofi vaqondan düşür - Artur da onun arxasınca.
30. Küçə, Yuxarı
İst-Sayd – səhər
Hotem şəhərinin
daha xoş hissəsi. Artur Sofini təqib edir, görür ki, o, Hotemin Birinci Milli
bankına daxil olur və mühafizəçini salamlayır. Sofi burada işləyir.
Artur müşahidə
edir və gözləyir.
31. Hotemin
Birinci Milli bankı – bir qədər sonra
Orta səviyyədən
olan iri bank. Sofi üç bank kassirlərindən biridir.
Artur papağı
çıxarır, Sofinin pəncərəsinə yaxınlaşmazdan əvvəl dərindən nəfəs alır. Sofi
gözlərini aşağı dikib, siyirmədə nəsə axtarır.
Artur daha dərin nəfəs
alır.
COKER – Salam.
Hesab açmaq istəyirəm.
Sofi gözlərini
qaldırır.
SOFİ (təəccüblə) –
Aaa…Siz burda neynirsiz?
COKER – Ooo,
salam-salam. Necə də qəribədir… (pauza edir ki, görsün, güləcək ya yox)
Bilmirdim ki, bankda işləyirsən.
SOFİ – Mənə uyğun yer deyil?
Kinayəni hiss etməyən
Artur başını tərpədir. Ətrafa baxır.
COKER – Əla
yerdir. Sən bir bura bax da.
Sofi gülür. Artur
bir qədər tərəddüd içində qalır, ətrafa baxır ki, görsün, Sofini güldürən nədir.
Sonra anlayır ki, Sofi onun sözünə gülürmüş.
COKER – Mən stend-ap
komik aktyoruyam.
SOFİ – Doğrudan?
Heç bilmirdim.
COKER – Bəli.
Bilirsən, mənim həmişə maraqlı müşahidələrim olur. Həmişə mənim başqa tərəfimə
fikir ver, o zaman məna yaranır.
SOFİ – Əla. Beləliklə,
sizə hansı köməyi edə bilərəm?
COKER – Ötən həftə
anama salam göndərmişdin. Salamını çatdırdım. Anam sevindi.
Onların söhbətini
filialın müdiri (50 yaşlı, ağır bədənli ağ kişi) kəsir, arxadan Sofiyə
yaxınlaşır.
FİLİALIN MÜDİRİ –
Hər şey qaydasındadır?
Müdir ağır əlini
Sofinin çiyninə qoyur. Sofi diksinir.
SOFİ – Hər şey
yaxşıdır, mister Slotnik.
Müdir aşağı əyilib
Sofinin qulağına nəsə pıçıldayır. Artur şüşə arxasından onları müşahidə edir.
SOFİ (başını tərpədərək)
– Yox, o… O hesabın açılması ilə maraqlanır.
FİLİALIN MÜDİRİ
(Artura) – Əla. O zaman formanı doldurun. Blanklar sizin arxanızdalı stenddədir.
Müdir bunları deyənə
qədər Sofi Artura baxır və gözləri ilə işarə edir ki, “az qala bəlaya düşəcəkdim”.
COKER (özünü sındırmadan) – Okey. Təşəkkür edirəm,
ser. Siz də sağ olun, miss.
Coker blanklar
qoyulmuş stendə yaxınlaşır. Bir dəqiqəyədək orada eşələnir. Formanı doldurmağa
başlayır.
COKER – Pasportumu
unutmuşam. Tezliklə qayıdacam. Təşəkkür.
Artur dalğın halda
bankdan çıxır.
32. Hotemin
Komedi-Klubu, gecə
Artur qaranlıq,
adamla dolu klubun mərkəzində əyləşib.
Kimsə burada
görüşür, kimsə dostlarıyla gəlib. Hamı bura gəlib ki, stend-ap komiklərin
çıxışlarına baxsın.
Artur tək-tənha,
kiçik masa arxasında əyləşib. Səhnədə baş verənləri müşahidə edir.
Səhnədəki aktyor
aləmi qatıb. Bütün zal gülür, onu alqışlayır. Hamı, Arturdan başqa – o sadəcə
müşahidə edir, öyrənir, bloknotunda qeydlər yazır.
33. Hotemin
Komedi-Klubu – gecə.
Adamlar klubdan
dar bir küçəyə çıxırlar, küçə sari-qırmızı işıqlı lövhələrlə doludur. Artur tək
çıxır, əlində bloknot var. O, klubun girişində yapışdırılmış reklam vərəqini
görür.
İri planda vərəq:
“Açıq mikrofon gecəsi. Cümə axşamları, saat 22-də”.
Artur vərəqi
divardan qoparır.
34. Ha-ha ofisi,
geyinmə otağı – günorta
Artur şkafındakı
kiçik güzgüyə baxa-baxa “Mister Cinqlz” klounu
kimi qrimlənir. Onun arxasında, xırda masa ətrafında bir neçə kloun Artura
fikir vermədən nahar edir.
Qəfildən Artur
donub qalır, və bir müddət güzgüdə özünə baxır. Ağzının kənarındakı iki balaca
çapığı görür – onlar dodaqlarında təbəssüm yaradır. Artur şəhadət barmağı ilə
ağzının kənarlarını aşağı əyir ki, təbəssüm narazı ifadəyə çevrilsin.
Sonra Artur ağzını
əvvəlki vəziyyətə qaytarır, yenidən təbəssüm peyda olur. Yenə və yenə…
Yuxarı-aşağı… yuxarı-aşağı.. Arturun üzü canlı tragediya/komediya maskası kimidir.
Sonra Artur
barmaqları ilə təbəssümü kənara elə
dartır ki, gözləri yaşarır.
Arxa fonda Arturun
oxuduğu mahnı səslənir.
COKER – (növbəti səhnədən
öncə) – oxuyur - if
you're happy and you know it / and you really want to show it, if / you're happy
and you know it clap your hands.
Əgər xoşbəxtsənsə, və bunu bilirsən,
Həqiqətən bunu göstərmək istəyirsən,
Əgər xoşbəxtsənsə və bunu bilirsən,
O zaman əl çal!
35. Hotem uşaq dövlət
xəstəxanası, palata – axşam
“Mister Cinqlz” tərzli
kloun geyiminin üstündən nəhəng ölçülü
ağ xalat geyinmiş Artur xəstə uşaqlar üçün çıxış edir. Bir neçə tibb bacısı və
həkim də onun tamaşasına baxırlar.
Artur ağ kloun
qrimindədir, qırmızı boyalı ağzı qara rənglə haşiyələnmişdir, onun başında
qıvrımsaçlı köhnəlmiş yaşıl parik vardır. Artur ukulele (balaca Havay
gitarası) çalır və mahnı oxuyur.
COKER – Xoşbəxtsənsə və bunu bilirsənsə, ayaqlarını yerə vur!
Artur uşaqlarla
birgə ayaqlarını tappıldadır və oxuyur.
COKER - Xoşbəxtsənsə
və bunu bilirsənsə, ayaqlarını yerə vur!
Əgər xoşbəxtsənsə,
və bunu bilirsən,
Həqiqətən bunu
göstərmək istəyirsən,
Əgər xoşbəxtsənsə
və bunu bilirsən,
Ayaqlarını yerə
vur!
Mahnı bitəndə,
uşaqlar və tibb bacıları əl çalırlar.
Artur dərin və bir qədər məzəli təzim edir, tapança
şalvarından sürüşüb yerə düşür.
Hamı dayanıb ona baxır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder