Salam, bu bloq Sima Ennaginin blogudur (kecmish blogumun adresi - www.simacan.azeriblog.com), indi ise bu yeni bloqumda yazilarima davam edecem. Her gun burda gorusmek umidiyle, Sima. YASHASIN SOZ SENETI! :)
26 Ekim 2017 Perşembe
Orxan Fikrətoğlu. "Yazı yazılmayanda" yazısından :)))))
Seçmə aforizmlər
- yük qatarı kimi icim yüklüdü;
- qabaq acı sözü də şirin söz kimi həzm edə bilirdim. İndi şirin söz belə mənə acı gəlir;
- dəymiş xurma kimisən, əl vursam, budaqdan yerə düşəcəksən;
- fikrini mənə kişi kimi çatdır;
- yadlaşmaq asan deyil. Doğmalara yad olmaq səndən güc tələb edir;
- səhər açılan kimi gecə düşür;
- külfətimin əsiriyəm, miniblər belimə;
- elə düşünürlər ki, tramvay kimi relsdən çıxan deyiləm;
- adi, evdar kiçik qəhrəman!
- uşaqlarının onun dəvə olmasından xəbəri belə yoxdur;
- elə insanlar var ki, onlar sənin ömrünə düzəlişlər etsin deyə gəlirlər;
- uşağın adını nənəsi qoymuşdu. Ona görə də qocaydı;
- insan qurda ikiüzlü olmadığı üçün hörmət edir;
- insan dünyada yaşayım deyən gündən aciz olub;
- mən qurd kimi ölümü tanısam da, insan kimi ondan qorxuram;
- mətn insanı dəyişmir, duruldur. İçini yuyur...
(tam mətn: Ədəbiyyat qəzeti, 07.10.2017)
NARGİS-dən çox lirik bir payız essesi. "Sen"tyabr tənhalığı
"Ədəbiyyat" qəzeti, 07.10.2017
Gözlərimizi uzaqlara zilləyib gəlməyini gözləmək kimidir çox vaxt həyat.
Bir fincan qəhvə hazırlayıb, kofein dadında "sən"tyabr sübhündən boylanıram yenə keçmişə.
Bütün gələcəklər yenə keçmiş rəngindədir. Bütün keçmişlər isə günahkardır.
Sənlə dolu xoşbəxtliklərimin yaşandığı keçmişlər bir az qaranlıqdır, bir az da bədbəxtdir, əzizim.
Təcrid olunmuş sevgilər sahibsiz və yarımçıq qalmağa məhkummuş.
Öyrəndim artıq...
Yenə bir "sən"tyabr başladı ömür səhifəmdə. Yenə solacaq çiçəklər, töküləcək bütün yarpaqlarımız. Çılpaq ağac tək güclü görünməyə çaslışacağıq, çılpaq ağac tək ümidli...
Bütün sentyabrlar kimi bu sentyabr da solğun sənlərlə dolub-daşacaq.
Qəhvə qoxusu hopmuş xatirələrdə yaşayırsan, əzizim.
Nimdaş mənsizliklərimdə bir ovuc peşmanlıq qırıntıcı.
Mən sarılıb peşmanlıqlarıma, özümü həbs edirəm bir vaxt sən dolu otağıma.
Mənim monoton təkliklərim, sənin neologizmlərlə dolu xoşbəxtliklərin...
İroniyalarla dolu qəhqəhələrimi unuduram köhnə kitab rəfində...
Geyinib yolka rəngində yağmurluğumu.
Açmadan çətirimi.
Addımlayıram neft qoxuyan şəhərin gülümsəməyən insanlarının gəzişdiyi küçələrdə...
Bu "sən"tyabrın nə istədiyini bilməyən şımarıq yağışlarında unutmaq istəyirəm ikimizi...
Nifrət etmək istəyirəm,
yaşanan bütün yarımçıqlıqlarımıza...
Gözlərimizi uzaqlara zilləyib gəlməyini gözləmək kimidir çox vaxt həyat.
Bir fincan qəhvə hazırlayıb, kofein dadında "sən"tyabr sübhündən boylanıram yenə keçmişə.
Bütün gələcəklər yenə keçmiş rəngindədir. Bütün keçmişlər isə günahkardır.
Sənlə dolu xoşbəxtliklərimin yaşandığı keçmişlər bir az qaranlıqdır, bir az da bədbəxtdir, əzizim.
Təcrid olunmuş sevgilər sahibsiz və yarımçıq qalmağa məhkummuş.
Öyrəndim artıq...
Yenə bir "sən"tyabr başladı ömür səhifəmdə. Yenə solacaq çiçəklər, töküləcək bütün yarpaqlarımız. Çılpaq ağac tək güclü görünməyə çaslışacağıq, çılpaq ağac tək ümidli...
Bütün sentyabrlar kimi bu sentyabr da solğun sənlərlə dolub-daşacaq.
Qəhvə qoxusu hopmuş xatirələrdə yaşayırsan, əzizim.
Nimdaş mənsizliklərimdə bir ovuc peşmanlıq qırıntıcı.
Mən sarılıb peşmanlıqlarıma, özümü həbs edirəm bir vaxt sən dolu otağıma.
Mənim monoton təkliklərim, sənin neologizmlərlə dolu xoşbəxtliklərin...
İroniyalarla dolu qəhqəhələrimi unuduram köhnə kitab rəfində...
Geyinib yolka rəngində yağmurluğumu.
Açmadan çətirimi.
Addımlayıram neft qoxuyan şəhərin gülümsəməyən insanlarının gəzişdiyi küçələrdə...
Bu "sən"tyabrın nə istədiyini bilməyən şımarıq yağışlarında unutmaq istəyirəm ikimizi...
Nifrət etmək istəyirəm,
yaşanan bütün yarımçıqlıqlarımıza...
19 Mayıs 2017 Cuma
Ana və uşaq (esse)
İşdən
çıxıb piyada metroya qədər getmək qərarına gəldi.
Xeyli yoldu, düşünürdü ki, piyada gəzməklə, uğuldayan beynini
bir az sakitləşdirə bilər. Şəhərin səs-küyü, avtomobil siqnalları, yolun kənarındakı
taksi karvanlarından eşidilən sürücü şərhləri (“aaa canı yanmış özünü gör necə əsdirir...
Qoyasan buna...) və bu kimi qıcıqlar gərilmiş
sinirlərini sanki elə bu an qırıb tökəcəkdi.
Stansiyaya
enib perronda dayandı. Yerin üstündəki kimi olmasa da, burada – yerin altında da müəyyən, özünə məxsus səs-küy vardı – qatarların
uğultusu, sərnişin addımlarının parıltılı mərmər üzərində xışıltısı, cib
telefonlarının cingiltisi... Elə bil hansısa xəyali bir dünyadaydı, və bu dünyaya kənardan,
şüşə arxasından baxırdı
sanki.
İşin
sonu olduğu üçün qatarlar insanlarla dolu gəlirdi.
21 Mart 2017 Salı
Zəki Mürən (Türkiyə). Şeirlər
Alın yazım
Allah atanın
yaşılı, ağı
qələmimi sınmışdı,
mürəkkəbimi qurumuşdu
alın yazımı yazarkən?
Yoxsa sənin adın
belə asan gəldi ona?
Bəlkə beş hərfli imiş əlifba?
bəlkə elə beş hərf bilirmiş elə, Allah ata?
Beşi də qapqara?
Yox idimi
yaşılı, ağı, masmavisi?
***
Ovcumdakı dua
Ovcumdakı dua
barmaqlarımın
arasından süzüldü,
Sənə şam düzəltdim
ürəyimin yağından.
Yenə gözlərində dəfn olundum -
məzarsız ölülər,
ölüsüz məzarlar...
Səni dəfnə yarpağında
gicitkəndə,
günəbaxan çiçəyində aradım.
Səhərə yaxın doğan
solğun Ay kimi
üşütdün içimi...
Gəl, dağların başı, gəl,
Gəl, dəli könlümün dəli yoldaşı, gəl,
Gəl, ayaqqabıların başı açılmış, gəl,
Gəl, saçların islaq gəl,
Mənim əllərimdə dua...
Sən də əllərində dua, gəl...
Hazırlamışdır: Dilsuz
Ədəbiyyat qəzeti, 04.02.2017
Xuraman Hüseynzadə. Dekabr ayı
Yeni
fəsil gəlib
Yeni ay
Və
yepyeni gün...
Təkcə
günəş köhnədir.
Bizim
evdə saat yatır
Təqvim
dünəni göstərir
Divar
kağızımız köhnə...
Günəşin
istisi keçmiş şüalarını
Silirəm
pəncərədən
Hava boz
üzünü göstərir...
Divar
kağızlarının solğun bənizinə
Baxaraq
anlayıram:
Bu dünyada
Köhnə
tarixli təqvim
Və
yatmış saat qədər
Kədərli
heç nə yoxdu...
3 Mart 2017 Cuma
Könül Arifdən bir şeir. PENCƏK
Bir qadın vardı -
Havalıydı.
Axşamlar oğrun-oğrun
Zəmidəki müqəvvaya
Yemək aparırdı.
Demə,
müqəvvanın çiyninə
İtkin oğlunun pencəyi salınmışdı.
Qadını görcək zəmidəki qarğalar
Qoynuna sıxıb yavrularını
Elə hey
Üzüyuxarı baxırdı.
Ağlayırdı qarğalar qadına,
Qarğa dilində ağlayırdı...
Sükut edirdi sünbüllər hər axşamçağı,
Qucurdu zəmi torpağı
Sinəsinə düşüb unudulan
Əzik-üzük buğdaları...
Ötürürdü küləklər bir-birinə,
Öpürdü küləklər cümlə-cümlə
Ana laylasını:
"Bu tikəni də ye, balam,
Ye ki, rahat yatasan.
Ağlayır, bax, qarğalar -
hamısı da acdı ha,
Ye! Qalmasın onlara...".
13 Şubat 2017 Pazartesi
Niyazi Mehdidən möhtəşəm bir postmodernist söhbət-təhlil!
(məqalədən
seçmə fikirlər)
Postmodernizmdən
öncəki tarixi dönəmlərdə olurdu ki, çirkinliyə mənfi baxış birdən-birə zəifləyirdi.
Ancaq
bütün hallarda bu orijinalliq mədəniyyətdə
periferik, marginal qalırdı. Postmodernizmdə isə artıq periferiyaya sıxışdırılası olaylar yoxdur.
Bir də
deyirəm, yasaq olunanların birdən sənətə, davranışa buraxılması həmişə olub.
İndi isə, yəni postmodernizm dönəmində
bu, adi hala çevrilib.
Öncəki mədəniyyət tiplərində düz və yanlış vardı. Düzə substansionallıqla yaxşı bağlanmışdı, o birisinə - yaman.
6 Şubat 2017 Pazartesi
Şahnaz Şahin. Mənə xəbər yolla
Mənə xəbər yolla...
Ağ dumanın o üzündən,
boz dalğanın səsindən,
atəşlərin soyuq busəsindən danış...
Görüm, nə var, nə yox...
Tənha gecələrin tellərini dara,
saçlarını hör.
Günəşin təbəssümünü iç,
nəfəsini dər...
Danış,
görüm, nə var, nə yox...
Tanrıdan giley etmə,
taleyini bir də yoxla...
Mənə xəbər yolla, gəlim.
Ən adi şeylərdən,
qısqanc mələklərdən danışaq...
Gündüzmü, gecəmi...
Mənsiz necəydin,
bilim...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)