Çiləli fevral ayı gəldi, nə gəldi...
Gecələr ulayan külək
Şəhəri parçalayır,
Tək-tük işıqlı pəncərələr arxasında
Tənha insanlar dramlarını yaşayır,
Həyat burulğanında kimlərsə batır,
Uzaqlaşır,
Yenidən peyda olur.
Fənərlərin işığında sayrışan kölgələr
Sarı dumanda yox olur.
Xöşbəxt kimsələr şirin yuxu
dalğasında,
Xəbərləri yoxdu,
Kimlər gecələr ürəyini yamayır...
2010
Səni
Qarşılaşdığım hər kəsdə, hər şeydə görmək istərəm,
Gözlərim darıxmaqdan yorulub.
İnsanlar mənasız sözlər kimi
Yadda qalmadan, ötüb keçir yanımdan.
Səni
Pöhrələnən budaqlarda, yaşıllaşan yarpaqlarda,
Dərilməyən çiçəklərdə gözləyirəm,
Bilinməyən dərinlikdə yallı gedən ulduzlarda axtarıram.
Səni
Oxunmayan mahnılarda,
Yazılmayan şeirlərdə, romanlarda gözləyirəm,
Səni
Qarşılaşdığım hər kəsdə, hər şeydə görmək istərəm,
Gözlərim darıxmaqdan yorulub...
2010
Atamın gözləri də, qulaqları da tutulur, məndən yavaş-yavaş uzaqlaşıb səssiz-səmirsiz zülmətinə çəkilir, oğlum qulağında qulaqlıq baxışlarını smartfondan ayırmır, mən bu iki dünya arasında – ömrün yelçəkənində canımdakı yalquzaq üşütməsini dinləyə-dinləyə saç-saqqalımı ağartmaqla məşğulam.
kulis.az
Dağılmış ocaqda uşaq səsləri.
Bomba zərbələrindən
Torpaq titrəyir,
İnləyir,
Üsyan edir düşmənə.
Hər tərəf tüstü,
Ölüm gəzir saymazyana.
Uşaqlar
Babaların əkdiyi
Ağaclara sığınır,
Gizlənir güllələrdən.
Budaqlarda qızaran narların
Bağrı yarılmış,
Dişlərini qıcayır düşmənə.
Rədd ol!
Rədd ol bu torpaqdan!
İnsan karvanı dağları aşır,
Dağılmış yurddan məcburən qaçır.
Qucaqda ağlayan çağaların səsi
Ataların ürəyini dağıdır –
Hər yer və hər kəs
“Biz qayidacağıq, torpaq!!” – pıçıldayır...
2010
