29 Nisan 2012 Pazar

Обычная дата, не обычные события

Сима Эннаги. Субботние заметки
Дата 28 апреля, оказывается, очень «активна» в истории. Конечно, невозможно в маленькой колонке охватить все события, происшедшие в этот день, но вспомним некоторые из них.

Xızı, 2011

Keçən il payızda Xızıya gəzməyə getmişdim. Çox bəyəndim oraları - təmiz hava, sakitlik və sərinlik. Axşamtərəfi lap üşüdüm orda. Fotoları isə indi, 5-6 ay keçəndən sonra yerləşdirirəm bloquma :))).
Meşədə arı pətəkləri
Xızının "Cənnət bağı" istirahət mərkəzindən görüntülər
Və son ştrix-kadr...

22 Nisan 2012 Pazar

Будем волшебниками…

Сима Эннаги. Субботние заметки
21 апреля - День альтернативного сознания, день интеллектуала. В этот день в 1998 году в Сети была открыта Энциклопедия альтернативных идей, а во Вселенной – альтернативная планетная система (в созвездии Кентавра).
Эта дата стоит между двумя датами, которые отмечались в ХХ веке торжественно и помпезно. 20 апреля – день рождения Гитлера, 22 апреля – день рождения Ленина. А между этими датами стоит вполне либеральная и незапятнанная дата 21 апреля. Предлагается отмечать 21 апреля как альтернативу тоталитарным праздникам прошлого. Этот день должен быть днем сознания, свободного от идеологических кандалов, тоталитарных и популистских ловушек. Вот было бы здорово, если бы интеллектуалы вышли из своих профессиональных миров навстречу друг другу, выдвигали бы альтернативные решения существующих в обществе проблем.

21 Nisan 2012 Cumartesi

Zamanın şüarı

Əvvəllər insanları sevib əşyalardan istifadə edərdilər; indi əşyaları sevib insanlardan sui-istifadə edirlər

Mətləb Muxtarov. Övladlığa götürülmüş gecənin qaranlığı



Pəncərəmin tərləmiş şüşəsi ağlayırdı səssizcə,
qaranlıq sürətlə keçirdi gecənin yanından,
heç kəs onu saxlamırdı.
Nə gecə,nə yol polisi,nə də mən.
Mən saxlaya bilmirdim, çünki
gecəni seyr edirdim, şəhəri seyr edirdim
və göydələnlər hamiləydi reklam lövhələrindən.
Fahişələr övladlığa götürmüşdü qaranlıq küçələri,
pişiklər övladlığa götürmüşdü zibil yeşiklərini,
sən övladlığa götürmüşdün məni və bütün kitablarımı.
Mən mündəricatlar qədər sadə,
mən ilk şeirlərim kimi dayazdım.
Kitablarımdakı cümlələr gələcək zamanda bitirdi,
əslində bütün cümlələr gələcək zamanda bitir
sadəcə biz keçmişi yaşayaraq yaşlanırıq.
Mən səni yaşayıram, sən məni yaşayırsan.
Bizi heç kim yaşamır.
Məni heç kim anlamır.
Mən,
həyatı döydüyümə görə həbs olunmuşam pəncərə önünə,
amma arzuladığım kimi deyil pəncərəm önündəki mənzərə.
Nə günəş oyadır məni hər sabah qırmızı şualarla,
nə quşlar uçur dəniz kənarında qeyri-qanuni
əvəzində həmişə eyni tərəfə uçan elektrik məftilləri
və həmişə eyni tərəfə baxan daş heykəlləri görürəm.
Bax,budur bütün mənzərə.
İndi sən de mənə, səni necə fikirləşim?
Səni necə sevim səssizcə?
Qaranlıq yenə sürətlə keçirdi gecənin yanından
Mən tutmaq istəyirdim onu,
Tutmaq, yatağıma salmaq və sevişmək bütün gecə,
nə şəhəri seyr etmək,
nə küçəyə baxmaq gizlincə,
nə də gecəni pusquda gözləmək,
qaranlıqda sevmək və sevişmək,səni düşünərək.

http://kultaz.com

Günün şüarı

Söz dünyasının bir qütbü söyüşdür, bir qütbü – dua (Aydın Talıbzadə)

16 Nisan 2012 Pazartesi

Человек, который верил в Свет

Сима Эннаги. Субботние заметки



14 апреля родился французский философ и исламовед, авторитетный ученый-исследователь суфийской мистики Анри Корбен (1903-1978) . В 19 лет он получил диплом по схоластической философии в Париже. В 1928 году Корбен встретил Луи Массиньона, директора исламских исследований в Сорбонне, который познакомил его с работами иранского поэта и мистика 12 века Сухраварди, которые оказали большое влияние на формирование его мировоззрения. В 1939 году он отправился в Стамбул собирать манускрипты для критического издания Сухраварди. В 1945 году Корбен в первый раз посещает Тегеран, где он преподает в Тегеранском университете. Он изучал и переводил труды таких мыслителей, как Ибн Араби, Мулла Садри и пр.
Долгие годы изучая суфийскую литературу, Анри Корбен утвердился в мысли, что в человеке сосуществуют Свет и Тьма, Добро и Зло. Когда мы говорим, что Солнце встаёт на востоке, наши слова относятся к свету дня, сменяющего ночь. Свет, занимающийся на востоке, и свет, меркнущий на западе, — таковы два знамения сущностного выбора между миром. Вот и человек на протяжении всей своей жизни решает эту двойственную задачу – идти к Свету, или во Тьму…
Соединение в человеке божественного и сатанинского обусловлено тем, что сознание постоянно находится на грани Света и Тьмы. Ведь что такое свет (день) разума? Это рациональные нормы, готовые решения, это готовые рецепты прошлого опыта. Поэтому человеку легко жить со своим Днем, в своем Дне, хотя эта легкость только кажется легкой. А ночью, когда ослабевает свет разума, и на арену выходит Тьма бессознательного, человек вдруг обнаруживает ложность дневных аксиом, норм и решений. И тогда человек понимает, что навязанная ему история не есть история духовного человечества, что эта история – история, полная не Света, но Тьмы.
В начале декабря 2009 года вышла в свет книга Анри Корбена «Световой человек в иранском суфизме». Его другая работа - «История исламской философии», без преувеличения, впервые открыла для западного читателя безграничный мир исламской религиозно-философской мысли. Ему удалось совместить мистические истины подлинного Ислама и рациональный язык западной культуры.
В книге «Световой человек в иранском суфизме», как это явствует из названия, рассматривается феномен светового чело¬века в мистицизме вообще и иранском суфизме в частно¬сти. «Световой человек» - это, согласно Корбену, наш небес¬ный или духовный двойник, «свидетель в небе» и «сокрытый наставник», то есть пребывающая в каждом из нас частица света, которая стремится соединиться со Всеобщим Светом, с Полюсом. Дорога к Свету пролегает через воспитание в себе внутреннего человека, выступающего своего рода отблеском Абсолюта.
Вот почему для разъяснения Света и Тьмы в исламской философии утверждается термин «хакикат». Это слово несет в себе смысл божественных Откровений, другими словами, оно является стержнем сущностного и духовного. Хакикат требует Проводников, Инициаторов, которые ему следуют; ее миссия заключается в сохранении и спасении духовного смысла божественных Откровений, т.е.тайного, эзотерического смысла.
Нашел ли сам Корбен этот эзотерический смысл для себя? Нашел. Его вера – это вера в ангела, несущий Свет, который наполняет сердца божественной любовью.

9 Nisan 2012 Pazartesi

Şahbaz Xuduoğlu: “Quranı məhbəsdə oxudum”




“Qanun“ nəşriyyatının direktoru Şahbaz Xuduoğlu “Məşhurların kitabı” layihəsində

-Şahbaz bəy, kitab oxumaq sizin üçün nədir?

-Kitab özümlə söhbətdir, hər gün kitablar vasitəsilə özümlə söhbət eləyirəm. Digər tərəfdən, özünü təsdiqə gedən yolda sönməz bir çıraqdır. İndiki dövrdə işin, nüfuzun, ətrafın, dostların, maliyyə imkanların, silahla döyüşmək, vuruşmaq, yaxud oğurluq yolu ilə deyil, məhz oxumaqla qazanılır. Təəssüf ki, bu formulun Azərbaycana az aidiyyəti var.

- Kitab biznesə çevrildiyinə görə onunla ünsiyyətiniz azalmayıb?

-Yox, əksinə. Biznes məni kitaba daha yaxın etdi. Baxın, sabit iş rejimim var: səhər 7-də başlayıb 22-yə qədər davam edir. 20 ildir bu rejimə əməl eləyirəm. Şəraitə uyğun kitabla ünsiyyətdə olmağa çalışıram, ictimai nəqliyyatda, maşında, təyyarədə. Çalışıram, hər yerdə yanımda kitab olsun. Artıq bütün vaxtım kitabla bağlıdır. O mənim həyatımı dəyişib və dəyişməkdə davam eləyir. Bütün ətrafım, ünsiyyətdə olduğum insanların hamısı üçün kitab ortaq dəyərdir.

-Onda gündə mütaliəyə nə qədər vaxt ayırdığınızı soruşmaq yersizdi.

-Bəzən elə olur ki, günə 150 səhifə oxuyuram, bəzən 50 səhifə. Amma hər gün mütləq oxuyuram. Bura işimin xüsusiyyətindən irəli gələn məcburi oxumalar da daxildir, “göz gəzdirmələr” də. Məsələn, bəzən çapdan əvvəl kitaba baxmalıyam, onu bir saat, yarım saat içində gözdən keçirməliyəm. Bir də var, özümün, necə deyərlər, dizimi yerə atıb oxuduğum kitablar.

-Bu vaxta qədər oxuduğunuz kitabların arasında həyatınızın axışına, verdiyiniz qərarlara təsir eləyən olubmu?

-Bəzən deyirlər ki, kitab, insanı dəyişmir. Amma nəzərə alaq ki, bəşəriyyət kitabın məhsuludur. İndiki münasibətlər sisteminin təməlində kitablar dayanıb. Yer üzündə 7 milyard əhali var. Bunlar hamısı bəşəri və milli dinlər arasında bölünüb və hamısının kitabı var. Müsbət əhvala kökləyən kitablar olub, yerli yazarlardan, Sabir Əhmədovun yaradıcılığı buna misaldır. Sonra Deyl Karneqi və bu səpkidə olan kitabları dönə-dönə oxumuşam, o, iş həyatımda böyük rol oynayıb. İşi necə qurmağı, dostları necə qazanmağı, insanlarla ünsiyyət yaratmağın yollarını onlardan öyrənmişəm. “Ünsiyyət qurmağın bir yolu başqasının dinləməkdir”. Bu cümləni Karneqidən oxumuşdum. 2003-cü ildə mətbəəmizin işığını kəsmişdilər, şəhərin meri Hacıbala Abutalıbovla görüşə getdim. Cavanşir körpüsündən danışdı, oradakı heykəlin slaydının Ermitaj muzeyindən çıxarılması və çoxaldılıb körpünün üzərinə düzülməsindən, eləcədə bu heykəllərin oğurlanmasına qarşı mübarizədən. Sən demə, körpünün üzərindəki Cavanşirin heykəlcikləri hər gecə oğurlanırmış. Mer düz bir saat danışdı və sonra mənə dedi ki, siz çox gözəl həmsöhbətsiniz. Əslində mən ona bir kəlmə də deməmişdim. Mer o qədər şikayətlənmişdi ki, daha mənim ona onun şəhərindən şikayət etməyim yersiz idi. Heç nə demədim, o da heç nə soruşmadı. Onda düşündüm ki, Karneqi bizdə işləmir. Bəzi məqamlarda, çıxılmaz durumlara düşəndə kitablar oxuyuram və mütləq təsir eləyir. Məsələn, Elias Kanettinin “Kütlə və hakimiyyət”, Mişel Montenin “Təcrübələr” kitabı məndə dərin iz buraxıb. Bu kitabları həbsxanada yatdığım vaxt oxumuşam. Bir də Quranı... O da mənə yaxşı təsir eləyib.

-Mən Quranı ilk dəfə oxuyanda qorxmuşdum. Sonra bu hiss yavaş-yavaş keçdi, yerinə rahatlıq gəldi.

- Mənə elə gəlir ki, din düşünmək, haqqında danışmaq üçün deyil, susmaq, onunla bərabər olmaq üçündü.

- Həbsxanada kitabları necə əldə eləyirdiniz? Yəni əlinizə nə keçdi oxuyurdunuz, yoxsa seçim imkanınız vardı?

-Sifarişlə, vəkillərimiz gətirirdi. Orada kitabxana yox idi.

- Adətən, həbsxana təcrübəsi yaşamış yaradıcı insanlar sonra xatirələrini yazırlar... Sizin belə arzunuz yoxdu?

- O vaxt gündəlik yazırdım, niyyətim kitab hazırlamaq idi, həbsə düşən insanlara məsləhətlər olacaqdı. Məhbəs cəmiyyətinin xüsusi qaydaları var, onları əvvəlcədən biləndə yaşamaq çətin olmaz. Bütün qeydləri elədim, amma sonra kitab hazırlamaq həvəsim öldü.

Dediniz ki, 20 ildir kitabların arasındasınız. Deməli siz daha yaxşı bilərsiniz: onların mistikası var ya yoxdu?

-Mənim çox sevdiyim bir yazıçı var- Borxes. Əlli yaşında gözləri tutulub və yeganə təsəllisi kitablara toxunmaq olub. Qalan 36 illik həyatını əllərini kitablar üzərində gəzdirməklə oxuyub. Barmaqları kitabı sanki ona diktə eləyib. Demək istəyirəm ki, əlbəttə, kitabın mistikası var. Mən nəşriyyatda çıxacaq kitabları seçərkən əvvəlcə bir neçə məlumat oxuyuram və kitabın enerjisinə baxıram. Əgər müsbət təsir eləyirsə, özüm üçün o kitabın Azərbaycan cəmiyyətində çevrəsini cızıram - tutumu nədi, yayımı necə olacaq və sair – ondan sonra tərcüməyə göndərirəm.

-Bir növ kitabın monitorinqini aparırsınız.

-Bəli. Nəticə də yaxşı olur. Yaxınlarda Peter Stampın “Aqnes” kitabını oxumuşam. Mənə qəribə təsir elədi. Ondan bir yazı yazdım. Martin Suter “Kiçik dünya: mən hər şeyi xatırlayıram” kitabını oxumuşam. Altsheymer xəstəliyinə tutulmuş bir kişinin hekayətidi. Qəhrəman yaddaşını itirir, amma unutmadığı bir şey var - uşaqlıq illəri. Yəni yaddaş yuxarıdan aşağıya doğru silinməyə başlayır. Bu kitab tərcümə olunacaq, orada mainstreem ve intellektual ədəbiyyat vəhdət təşkil eləyir. Bu yaxınlarda İsgəndər Palanın Xətai haqqında yazdığı “Şah və Sultan” kitabını oxuyub bitirdim. Hələ də təsirindən çıxa bilmədiyim kitablardan biridir.

-Oxuduğunuz kitablarda sevdiyiniz, bənzəmək istədiyiniz, real həyatda axtardığınız qəhrəmanlar var?

- Adam yeniyetmə vaxtı bənzəmək üçün qəhrəman axtarır, onlar da real həyatda və ədəbiyyatda tez-tez bir-birini əvəz eləyir. Sonradan özündə hiss etmədən içində qəhrəmanlara qarşı bir istehza yaranır. Artıq epizodik qəhrəmanlara daha çox rəğbət bəsləyirsən. Yəni ansambl cəlbedici olur. Tolstoyun “Hərb və sülh” romanında 200-dən çox obraz var. Sən də artıq belə böyük bir komandanın oyununa baxırsan və heyrətlənirsən. Həyatları ikiləşmiş qəhrəmanlar məni daha çox cəlb eləyib. Herman Hessenin “Yalquzaq” əsərində, Somerset Moemin “Ay və qara qəpik”, Selincerin “Çovdarlıqa uçurumdan qoruyan” və digər əsərlərdə olan kimi, qəhrəmanların ikiləşməsi mənə daha maraqlı gəlib. Yəni qəhrəman olan kəsdə şübhəsiz, əclaflıq da var. Sənin düzəltdiyin qəhrəman çox zaman səni yeyən əjdahaya çevrilir.

-Bəs vurulduğunuz, sizin idealınıza çevrilən qadın qəhrəmanlar olubmu?

-Vurulduğum qəhrəman qadın azdır, amma qadınların vurulduğu qəhrəmana çevrilmək istəmişəm. Ədəbiyyatda qəhrəmanlıq ölümlə qazanılır, həyatda da çox zaman belədir, diri həyatın üstünlüklərini yaşamaq istəyən gərək ölümə də getsin. Məncə, ədəbiyyat qadınları kifayət qədər ifadə eləyə bilməyib. Onlar hələ də ədəbiyyatdan daha maraqlıdılar. Aqata Kristi mənə daha maraqlıdı, nəinki onun əsərləri. Ədəbiyyatda bir qadın yoxdur, çoxlu qadınlar var, amma ədəbiyyatda kişi birdi. Yəni ədəbiyyat kişiləri yazdıqları qədər qadınları yazmayıb. Görünür, qadınların dilini ədəbiyyat tam halda tuta bilməyib.

-Sevgi romanları da oxuyurdunuz? Sadaladığınız kitabların əksəriyyəti – Karneqi, Kanetti- bunların hamısı daha çox praktik həyata yönəlik kitablardı.

-Konkret olaraq sevgiyə görə oxuduğum bir əsər yoxdu. Məncə, hər əsərin içində sevgi olmalıdı. Eva Braun haqqında bir kitab oxumuşdum. Hitlerin kargüzarlığı ilə məşğul olmuş bir qadının xatirələri idi, Eva Braunun hər yerdə Hitlerin yanında olmağından yazırdı. Hitler ölümündən bir-iki gün əvvəl kiçik bir məclis qurur və deyir ki, həyatda sevdiyi iki məxluq var – Eva Braun və Blondi. Həmin məclisdə Eva Braunu öz arvadı elan eləyir. Blondi Hitlerin köpəyinin adı idi. Yəni ən axmaq adamın da qəlbində sevgi var və onun adı axmaq yox, məhz, sevgidi.


http://kulis.az

Nərmin Kamalin romanı İstanbulda və Londonda



Keçmişdə Osmanlı Bankının binası olmuş, günümüzdə isə sərgi binası kimi fəaliyyət göstərən İstanbulun “Salt Galata” binasında şəhər mövzusuna həsr olunmuş audio ədəbiyyat sərgisi başlanır.

İyulun 8-nə qədər davam edəcək sərgidə dünyanın müxtəlif ölkələrindən olan 14 yazıçının roman və hekayələri səsli şəkildə təqdim olunacaq.

Binanın girişində sərgi iştirakçılarına mətnləri dinləmək üçün xüsusi cihaz, cihaza qoşulmuş ağır qulaqcıqlar və bir kitab verəcəklər. Binanın hər mərtəbəsində bir neçəsi olmaqla, ümumən 14 mətn var.

Posterdə yer alan parçaları əlinizdəki cihazda oxutduracaqsınız. Hansını istəsəniz dinləyəcək, hansını istəməsəniz ötürəcək, qarışdıra və təkrar etdirə, kreslodan qalxaraq başqa bir kresloya keçməklə növbəti mətni dinləyə biləcəksiniz.

Hər mətn bir başqa şəhərdən bəhs etdiyindən, kreslo dəyişmək həm də şəhər dəyişmək kimi olacaq.

Sərgidə mətnləri səslənən 14 yazıçı aşağıdakılardır:

Sevim Burak (Türkiyə, 1931-1983), Evliya Çelebi (Osmanlı Türkiyəsi, 1611-1682), Ted Chiang (Çin mənşəli ABŞ yazıçısı, 1967), Douglas Coupland (Kanada, 1961), Rana Dasgupta (İngiltərə, 1971), Nərmin Kamal (Bakı, 1981), Sophia Al Maria (ərəb mənşəli ABŞ yazıçısı, 1983), Guy Mannes-Abbott (ərəb mənşəli İngiltərə yazıçısı), Vahram Martirosyan (Ermənistan, 1959), Tom McCarthy (İngiltərə, 1969), David Peace (İngiltərə, 1967), Adania Shibli (Fələstin,1974), Neal Stephenson (ABŞ, 1959), Murat Uyurkulak (Türkiyə, 1972).

Bu yazıçılar Tokiyo, Ramallah, Sofiya, Brikston, Bağdad, İstanbul, Vankouver və nəhayət, Bakıdan bəhs edirlər. Audio-sərgidə Bakı şəhərindən bəhs edən mətn Nərmin Kamalın “Aç, mənəm” romanıdır.

Mətnlər bu sərgidə üç dildə - ingiliscə, türkcə və yaponca səslənir. Mətnlərin tərcüməçiləri bunlardır:

Cem Akaş, Zeynep Akkuş, İsmet Birkan, Sevan Değirmenciyan, Burç İdem Dinçel, Beril Eyüboğlu, Kaya Genç, Sabri Gürses, Nigar Hacızadə, Victoria Holbrook, Sooyong Kim, Dost Körpe, Selma Öğünç, Arzu Taşçıoğlu. Sərgidə təmsil olunan azərbaycanca mətnin türk dilinə tərcüməçisi Suna Kafadar, ingilis dilinə tərcüməçisi isə Nigar Hacızadədir.

“Translated By” sərgisi ilk dəfə London Arxitektura Cəmiyyəti Arxitektura Məktəbi tərəfindən hazırlanaraq 15 yanvar - 9 fevral 2011-ci ildə Londonda keçirilib. İkinci sərgi 12 dekabr 2011 - 20 yanvar 2012-ci ildə Yaponiyanın Kitakyuşu şəhərində təşkil olunub.

Sərginin təşkilatçıları Charles Arsène-Henry, Shumon Basar və Suna Kafadardır.

Bununla yanaşı, Londonun Bedford nəşriyyatında sözügedən mətnlərdən parçaların yer aldığı türkcə, ingiliscə və yaponca almanax kitabı nəşr olunub. Kitabın dizayneri Zak Group-dur. Kitaba “Aç, mənəm” romanından “İtirmək” hissəsi daxil edilib.

T Ə B R İ K L Ə R !

http://kulis.az/xeber

Lalə Məhərrəmli. Bir mən, bir gecə



Yenə tək qalmışıq..
bir mən..bir gecə..
Yenə otağımda mən boyda gecə.
Yenə biz əl-ələ tutub gecəylə.
Dərdlərin üstündən keçəcik bugün.
Yenə pozmayacıq adətimizi.
Doyunca göz yaşı içəcik bugün.
Alar əllərimi qara ovcuna
Əlimin kirlərin gizlədər gecə.
Sıxar sinəsinə xəstə ruhumu.
Məni günahlardan tərlədər gecə.
Yenə tək qalmışıq
Bir mən..bir gecə.
Gecə kipriyimdən asar özünü.
Gecə nəfəsimdən dolar sinəmə.
Gecə saçlarımla boğar özünü.
Gecə ulduz olar yağar üstümə.
Yansın binaların gur işıqları.
Gecəmi əlimdən alan olmasın
Zülmət qaranlığa büründüm..
heç kim
Gecəni əynimdən soyundurmasın.
Ehh..Gecə tökülməyə başlar üstümdən
Günəş otağıma dolar gizlicə.
Sinəmdə, saçımda, kirpiklərimdə.
Mənimlə sabaha çıxar bir gecə.
Yenə tək qalarıq..
Bir mən..bir gecə


http://www.azadliq.org

Сима Эннаги. Смейтесь, люди, каждый день, и будете здоровы!

Субботние заметки


7 апреля отмечается Всемирный день здоровья. В 2012 году день здоровья проходит под девизом «Хорошее здоровье прибавляет жизни к годам». Это утверждение - неоспоримая истина, аксиома жизни, но человек из-за своей лени и невнимательного отношения к своему здоровью продолжает губить себя вредными привычками, негативными мыслями, конфликтными отношениями. Болезни, стихийные бедствия, изменения в экологии также отрицательно влияют на здоровье людей.
Быть здоровым в любом возрасте – это замечательно Жизнь и здоровье – это самое ценное, что у нас есть. Живем ли мы в маленьком домике, или огромной вилле, питаемся скромно, или пополняем ряды обжор – независимо от образа жизни мы хотим быть здоровыми и получать от жизни радость и удовольствие. При этом подразумевается, что здоровье и жизнь – данность, существующая сама по себе, и никто и ничто не может отнять их у нас.
Всемирный день здоровья проводится для того, чтобы люди могли понять, как много значит здоровье в их жизни и решить, что нужно сделать, чтобы здоровье людей в отдельно взятой стране и во всем мире стало лучше. Истинное здоровье – это не только отсутствие болезней, это и избыток энергии, запас жизненных сил, которые позволяют творить добро и улучшать мир, в котором мы живем.
Из года в год растет количество медучреждений, лекарств, новых методов лечения, а список болезней отнюдь не уменьшается, а, наоборот, пополняется новыми видами болезней.
Что же надо сделать для того, чтобы быть здоровым? Вспомним прописные истины: занятие спортом, правильное питание, чередование умственного труда с физическим. Мозг и тело должны отдыхать. Нельзя эксплуатировать ресурсы мозга и тела, ведь в человеческом организме нет ничего бесконечного. Всё когда-то кончается.
Есть чудесный секрет здоровья – смех. Смех снимет боль и исцеляет от болезней, улучшает дыхание, стимулирует работу органов живота, иммунной системы, снимает психический стресс. Вспомните: когда вы смеялись от души? А заметили ли вы, что когда вы нервны, или устали, или забот выше крыши – бывает не до смеха, и самые «убойные» анекдоты и ситуации не могут вызвать даже улыбки? Это сигнал: значит уровень стресса повышен и срочно надо расслабиться, уйти от причин, создающих стресс и радоваться жизни… А там и улыбка появится. Организм сам чувствует момент, когда ему пора смеяться. Недаром говорят, что судите о своем здоровье по тому, как вы радуетесь утру и весне.
Еще один неординарный способ сохранения здоровья – это вера, та духовная сила, которая противостоит страхам, беспокойству, сомнениям. Человек с верой в душе знает, что всегда сможет найти выход из сложных ситуаций, слушая свое сердце и веря в Высшую справедливость.
Согласно суфийской точке зрения, болезнь – это привычка; чем прочнее она укоренилась, тем больше времени нужно для исцеления, для достижения гармонии. А для достижения гармонии и исцеления нужно привести в порядок свои мысли. Да, да – свои мысли. Ведь недаром эзотерики и мистики мира утверждали, что мысли – основа здоровья. Неприятные, плохие мысли приводят к болезням, а хорошие, позитивные мысли исцеляют. К такому выводу недавно пришли и американские ученые из Университета Висконсин. А американский ученый Норман Кузине создал в 1979 году лечебницу, где наряду с таблетками пациенты лечились юмором и смехом. Пациенты смотрели комедии, читали и рассказывали друг другу анекдоты. Хорошее настроение ускоряло исцеление больных.
Прогрессивное человечество активно ищет альтернативные методы оздоровления организма. Сейчас многие западные ученые-медики обратили свой взор на медицину восточную, которая имеет тысячелетний опыт и историю. Лечить не химией и таблетками, а дарами природы и здоровым образом жизни – вот к чему стремятся прогрессивные умы. Хочешь жить долго и здорово? Выйди из душной комнаты, прогуляйся в парке, посмотри на облака, впитай в себя положительные вибрации природы и улыбнись – ведь как мало надо человеку, чтобы почувствовать единство с миром и понять, что жизнь одна.