Sevinc Pərvanədən bir şeir.

Yoxsan...

yoxsan...
o qədər dağınıq hər şey

tez-tez çayımı üstümə dağıdıram
yapışır şalvarım qıçıma
yanıram, yanıram.

əlimlə qoyduğum əşyanın yerini unuduram
şərləyirəm evdəkiləri
axırda özüm tapıram

yarıyadək oxuduğum kitabları
başdan başlayıram

pişiyimə kök
dovşanıma ət verirəm
sənin yerinə
müdirimə zəng edirəm...

bilgisayarımın yaddaşından
lazımlı faylı
çaşıb silirəm

evdə işıqları yanılı
suyu açıq buraxıram
deyinir anam
ayaqyolunda suyu çəkməyi unuduram
deyinir anam

bir saatın içində
üç dəfə soruşuram
ayın tarixini

marketlərdə pulu artıq verirəm
avtobusdan pulsuz enirəm
unuduram dişlərimi fırçalamağı
tərs geyinirəm köynəyimi
işim düz gəlmir
o qədər dağınıq hər şey...
yoxsan...

http://www.azadliq.org