Günün əksi - 1.

Dekabr ayının soyuq və sakit, küləksiz bir günündə səhər işə getməyə hazırlaşırdım. Bir stəkan təzə dəmlənmiş tünd çay içib, yun şərfimi boğazıma dolayıb evdən çıxdım. Pillələri sürətlə düşdüm, düşündüm ki, nə yaxşı dikdaban ayaqqabı geyinmədim, yoxsa taqqıltıdan qonşular oyanacaqdı. Blokun qapısından çıxarkən qarşıdan gələn bir qadını gördüm, kimdi, nəçidi, harda yaşayır - bilmirəm, onu ilk dəfəydi görürdüm. Qadın qara paltosunun üstündən güllü yun şal salmışdı, çiynindən asdığı əl çantası, qadın yeridikcə, böyrünə dəyirdi. Qadının qucağına basdığı sarımtıl kağız torbasından təndir çörəyinin kənarı görünürdü. Bu soyuq sakit havada isti təndir çörəyinin xırçıldayan kənarlarından qoparıb yeyə-yeyə gedən bu qadında ifadə edilməyən bir poeziya vardı...