«Я думала, что ты мой враг...»
Я думала, что ты мой враг,
что ты беда моя тяжёлая,
а вышло так: ты просто враль,
и вся игра твоя – дешёвая.
На площади Манежная
бросал монету в снег.
Загадывал монетой,
люблю я или нет.
И шарфом ноги мне обматывал
там, в Александровском саду,
и руки грел, а всё обманывал,
всё думал, что и я солгу.
Кружилось надо мной враньё,
похожее на вороньё.
Но вот в последний раз прощаешься.
В глазах ни сине, ни черно.
О, проживёшь, не опечалишься,
а мне и вовсе ничего.
Но как же всё напрасно,
но как же всё нелепо!
Тебе идти направо.
Мне идти налево.
*
Bella Ahmadulina
“Elə bilirdim, düşmənimsən...”
Elə bilirdim, düşmənimsən,
sən mənim ağır dərdimsən,
sonra gördüm – yalançısan,
sən – ucuz bir oyunçusan.
Manej meydanında sən
Qara qəpik atırdın.
Sən falıma baxırdın -
Sevirəm, ya sevmirəm.
Şərflə dizlərimi sən örtərdin,
orda, Aleksandrov bağında,
əllərimi isidərdin, yenə yalanlar deyərdin,
gözləyərdin mənim yalanlarımı.
Başımın üstündə uçur yalanlar
qarğalar kimi.
Bax, son vidadır artıq.
Gözlərində nə göy var, nə qaranlıq.
Oh, həyat davam edir, kədərsiz,
mənimsə heç vecimə deyil.
Nədən hər şey əbəsdi,
Nədən hər şey mənasız!
Sən sağa getməlisən.
Mən sola getməliyəm.
Çevirdi: Sima, 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder