Şeirlərimdən

***
Gün bitdi.
Solğun, əzgin yarpaq kimi
pəncərələrə dəydi.

Təkcə oturmuşam.
Özüm-özümə yadlaşmışam.
Hisslərə bürünmüş sözlər
qapalı dodaqlarımdan
qurtulmaq istər,
azadlığa can atar
daxili həbsxanadan.

Yaddaşımı cırmaqlamaq istərəm
ki,
küləyin hər gecə
"hanı... hanı o...
hardadır..."
acı pıçıltısının
mənə aid olmadığını
özüm-özümə sübut edim...

***
İtirərdim özümü
qollarında,
barmaqların gəzərdi
saçlarımda,
tellərimə ahəstəcə
toxunaraq
musiqi yazardın
duygularından...

Sevgi nəğməsi
baharda susdu.
Yazdan sonra
niyə
qış oldu...

Sima, 2011