Gümüşü (şeir)

Sakit zülmətlik içində

Qarşına bir daxma çıxsa,

Onun çirkli pəncərəsindən

Içəri baxsan,

Gümüş bir qövs görərsən -

Göy qurşağı sanki.

Gecələr bu qövs daxmada gizlənir,

Gündüzlər

Bağçadakı

Alma ağacının budaqlarında yellənir,

Günəşin altında rəngbərəng bərq vuraraq

Saralmış otları dinləyir...

Uzaqdan tənha tütək səsi gəlir

Kimsə var...

Amma o kimsə gümüşü qövsdən

Deyil xəbərdar...

Gecələr bu bağçada

Kimsəsiz yuxular sərgərdan gəzər,

Kiminsə yuxusuna qatılmaq istər...

Amma

Burda

Bu daxmada və sarı otlu bağçada

Insan yoxdu...

Vardı nə vaxtsa

Amma

daxmadakı gümüşü nağıllara inanmayıb,

Uzaqlara qaçıb,

Xoşbəxtlik axtarmağa çalışıb.

Və hələ də axtarır...

Sima, 2014