Jan Follen. Şeirlər

  

HƏYAT

Uşaq doğuldu

Sərhədsiz  peyzajın əhatəsində.

Yarım əsr sonra

Müharibədə öldürüldü.

İndi kim xatırlayır ki,

Bir vaxtlar o uşaq

Alma dolu ağır kisəni

Astanada qoymuşdu,

Almalar tökülüb

Yerdə diyirlənmişdi,

Onların xışıltısı

Qayğısız quşların oxuduğu

Dünyanın səsinə qarışmışdı...

SİRR

Həyatın məxməri sirri,

Nəsən,

Harada gizlənirsən?

Bəzən

Gərgin şəhərdə

Qəfildən 

Tikinti iskələsindən

Fağır bir fəhlə yıxılır.

Amma bahar havasında

Yenə də yasəmən ətri var.

Dərin hüzn gözəl bədəndə yer alır.

Heyvan

Insanların tikdiyi yuvada yuxulayır. 

Günlər yavaş-yavaş bitir...

Müharibələr tükənmir. 

 

YER KÜRƏSİNİ FƏTH ETMƏK
Adam 

Paslı beli və sınıq dırmığı tərk edib.

Heyvanların iziylə dolu xiyabanı

Daha abadlaşdırmayacaqlar. 

Uşaq

Tunc dayaqlı qlobusu gətirib

Tutqun dağların səmtinə asta-asta fırladır.

Payız küləyi 

Onun əllərini xəfifcə bürüyür,

Uşaq həmən gözlərini yumur

Qırmızı quru toz  qalxdıqca...

 

AÇILMIŞ QAYTANI BAĞLAMAQ

Alatoranlıq

Qalın buludlarla oynayanda

Otların istisi

Tüstülənir.

Dərələr güllərlə dolur.

Hələ işıq varkən

Boz köynəkli uşaq

Dizinə dirənərək

Tənbəlliksiz həyatını yaşamaqla

Tamamilə səfehsizliklə

Açılmış qaytanını bağlasın.

Tərcümə: Sima Ənnağı