https://www.youtube.com/watch?v=GNpy6PQJpXE
Белый снег, серый лед,
На
растрескавшейся земле.
Одеялом
лоскутным на ней –
Город
в дорожной петле.
А
над городом плывут облака,
Закрывая
небесный свет.
А
над городом - желтый дым,
Городу
две тысячи лет,
Прожитых
под светом Звезды По имени Солнце...
И
две тысячи лет - война,
Война
без особых причин.
Война
- дело молодых,
Лекарство
против морщин.
Красная,
красная кровь –
Через
час уже просто земля,
Через
два на ней цветы и трава,
Через
три она снова жива
И
согрета лучами Звезды По имени Солнце...
И
мы знаем, что так было всегда,
Что
Судьбою больше любим,
Кто
живет по законам другим
И
кому умирать молодым.
Он
не помнит слово "да" и слово "нет",
Он
не помнит ни чинов, ни имен.
И
способен дотянуться до звезд,
Не
считая, что это сон,
И
упасть, опаленным Звездой По имени Солнце...
***
Bəyaz qar, bozumtul buz,
Çatlamış torpaq üstündə
Yamaqlı yorğanla örtülmüş
Şəhərim yollarla dolu.
Şəhərin üstü buludlu,
Göy işığı görünmür,
Şəhər üzərində sarı toz,
Şəhərin iki min yaşı var -
Günəş adlanan ulduzun nuruyla
yaşanmış onlar.
Iki min ildir ki, hərbdir,
Səbəbsiz bir savaşdır.
Hərbçilik gənclər üçündür,
Qırışlara dərmandır.
Qırmızı, qıpqırmızı qan
Bir saatdan sonra yenə torpaq,
Iki saatdan sonra ot və çiçəklər,
Üç saatdan sonra torpaq canlanır
Və günəş adlanan ulduzun şüasıyla
qidalanır.
Bilirik, həmişə belədir,
Fərqli qanunla yaşayanlar
Talenin sevilmlisi olur
Və gənc yaşında ölür.
“Hə” və “yox” sözünü xatırlamır,
Nə rütbə yadındadır, nə adlar.
Yuxunu gerçək bilərək
Ulduzlara can atır
Və Günəş adlanan ulduzdan yanıb yerə
yuvarlanır...
Çevirdi: Sima
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder