Mikayıl Müşfiq. Sevgi Türküləri (1931)

 Çiçəklər məftunu bir bülbüləm ki,

Gözlərim bağçanın gülünə düşmüş.

Qəhrini çəkdiyim gülün surəti

Xəyalımın sakit gölünə düşmüş.

Onunçün çırpınır qolum-qanadım,

Onu yerdə deyil, göydə aradım.

Gör nə bədbəxtəm ki, axırda adım

Xırda uşaqların dilinə düşmüş.

Orda-burda keçdi gənclik həyatım,

Hər yandan bağlandı rahi-nicatım,

Mənliyim, şərəfim, müqəddəratım

Bir dəli ceyranın əlinə düşmüş.

___________

Sən onun eşqilə, məhəbbətilə,

Vurmadın ömrünü başa, ürəyim.

Sevgi hədəfinə nişan alanda

Dəydimi oxların daşa, ürəyim?!

Hicran dəryasında qəlbim bir ada,

Fırtınam ziyada,dalğam ziyada,

O qızlar gözəli düşəndə yada

Az qalır xəyalım şaşa, ürəyim!

Sən canı canandan ayrı tutmadın,

Odur ki, vəfasız deyildir adın.

O, səni unutdu, sən unutmadın,

Yaşa, məhəbbətim, yaşa, ürəyim.

“Kitabçı” dərgisi, N 3, 2014