Kədər
Gümüş tellərlə ürəyi tora
bürüyür,
Qara döngələrdə xatirələr
çürüyür,
Nədən özüm üçün uydurduğum
nağıllar
Artıq təsəlli vermir,
Güzgüdəki əksim də
Könlümü həqiqətlə titrədir...
Ah, bu külək
Sıyırıb atardı illəri
həyatımdan,
Silərdi yalnız ömür tozunu
addımlarımdan,
Bilərdim,
Nə vaxtsa
Bir gün gələcək
Və güzgülərdən baxan “mən”im
Gülümsəyəcək...
Sima, 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder