Bir payız
Tutub qolundan
Gülürəm –
Özümü xöşbəxt göstərmək istəyirəm.
Nəmli baxışlarından
Ürəyim pas atır,
“Unutmamışam...” sözlərin
Dirənir çiynimə.
Gülüşüm buxarlanıb
Qarışır Bakının tozlu havasına.
Niyə və nəyə
Qəmlənirsən?
Sən ki,
Kaşkilərlə yaşayan deyilsən,
Başqasının gözündəki günəşi
Bir yalanla söndürə bilirsən.
Qanadsız quş kimiyik biz
Sevgisiz.
Sima
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder