Qısa hekayələr

Çevirdi: Sima Ənnağı

Ceyn Orvis. Pəncərə

Rita vəhşicəsinə qətlə yetiriləndən sonra Karter pəncərə önündə gününü keçirir.

O, nə televizora baxır, nə kitab oxuyur, nə məktub yazır. Onun həyatı – pəncərə pərdəsi arasından görünən həyatdır.

Kim yemək gətirir, kim qəbzləri ödəyir, Karterin vecinə deyil. O, otağından cıxmır.

Onun həyatı – küçədə qaçan idmançılardır, fəsillərin dəyişməsidir, şütüyən avtomobillərdir, Ritanın kabusudur.

Karter anlamır ki, divarlarına keçə vurulmuş palatada pəncərə yoxdu...

 ***

Larisa Kerklend. Təklif.

Ulduzlu gecə. Ən münasib vaxt. Şam işığında axşam yeməyi. Rahat italyan restoranı. Balaca qara paltar. Gur saçlar, parlaq gözlər, gümüşü gülüş. Onlar iki ildir ki, münasibətdədirlər. Gözəl vaxtdır! Əsil sevgi, yaxşı dost, daha nə lazımdır ki... Şampan verin! Mən ürəyimi və sevgimi təklif edirəm. Dizüstə çokürəm. Adamlar baxır? Cəhənnəmə! Gözəl brilyant üzük. Al yanaqlar. Mülayim təbəssüm.

Necə, yox??

***

Çarlz Enrayt. Kabus.

Bu, baş verən kimi evə tələsdim ki, kədərli xəbəri arvadıma çatdırım. Amma o, görünür, məni dinləmirdi. Məni heç görmürdü. Mənə fikir vermədən özünə viski süzdü. Televizoru yandırdı.

Bu an telefon zəng çaldı. Arvadım yaxınlaşıb dəstəyi götürdü.

Onun sifəti büzüşdü. Arvadım acı-acı hönkürdü.

***

Endrü Hant. Minnətdarlıq

Xeyriyyə fondundan ona verilmiş yun yorğan rahatca çiyinlərini örtmüşdü, zibil yeşiyində bu gün tapdığı çəkmələr ayağını heç sıxmırdı.

Küçə işıqları soyuq qaranlıqdan sonra adamı elə xoş qızdırırdı ki...

Parkdakı skamya onun zəhmətkeş qoca kürəyinə çox tanış gəlirdi.

“Minnətdaram sənə, Tanrım, - o düşündü, - həyat, doğurdan da, gözəldir!”

***

Brayan Nyuel. Şeytan nə istəyirdi?

İki oğlan yavaş-yavaş uzaqlaşan şeytana baxırdı. Şeytanın hipnozedən gözlərinin parıltısı hələ də oğlanların beynini dumanlandırırdı.

- Qulaq as, o səndən nə istəyirdi?

- Mənim qəlbimi. Bəs səndən?

- Telefon-avtomat üçün qəpik. O təcili zəng etmək istəyirdi.

- İstəyirsən, gedək yeyək?

- İstəyirəm, amma pulum heç qalmadı.

- Eybi yox, gedək. Mənim pulum çoxdu.

***

Alan Mayer. Uğursuzluq.

Bütün bədənimə dolan kəskin ağrı məni yuxudan oyatdı. Gözlərimi açıb yatağın qarşısında dayanmış tibb bacısını gördüm. O dedi:

- Mister Fucima, bəxtiniz gətirib. Iki gün əvvəl Hirosima bombalanandan sonra sağ qalmısız. Indi hospitaldasız, daha təhlükə yoxdur.

Zəif səslə soruşdum:

- Hardayam ki?

- Naqasakidə.

***

Cey Rip. Tale

Təkcə bir çıxış yolu vardı, çünki bizim həyatımız qəzəb və razılığın mürəkkəb düyünü ilə bir-birinə qarışmışdı və başqa yol yoxdu. Püşkə etibar edək: düz üzü düşsə - evlənirik, tərs üzü – həmişəlik ayrılırıq.

Qəpiyi atdım. O, cingilti ilə yerə dəyib fırlandı və dayandı. Düz üz.

Təəccüblə qəpiyə baxdıq.

Sonra eyni anda dedik: “Bəlkə, bir də püşk ataq...”

***

Robert Topkins. Həqiqət axtarışında

Nəhayət, ucqar bir kənddə onun axtarışlarına son qoyuldu. Köhnə daxmada ocaq başında Həqiqət əyləşmişdi.

Adam ömründə bu qədər qoca və çirkin qadın görməmişdi.

- Siz Həqiqətsiz?

- Bəli.

- Deyin, mən dünyaya nəyi bəyan eyləməliyəm?

- Hamıya deyin ki, mən cavan və gözələm! – Qarı ocağa tüpürüb cavab verdi.

***

Avqust Salemi. Müasir təbabət.

Gözqamaşdıran işıq, qulaqbatıran səs, iliyinə işləyən ağrı, sonra ilıq, cazibədar, saf mavi nur. Con özünü qəribə dərəcədə xoşbəxt, gənc, azad hiss etdi, o, işığa tərəf getdi.

Ağrı və qaranlıq qayıtdı. Con asta-asta şişkin gözlərini açdı. Tənziflər, borucuqlar, gips. İki ayağı yoxdu. Ağlayan arvadı dedi:

- Əzizim, sən xilas olmusan!