Başım fikirli, ürəyim qayğılı, əlim ərzaq dolu neylon torbalı. Asfalt üzərindəki xırda gölməçələrdən yağış suyu çəkmələrimə sıçrayır. Sakitlikdir. Hamı evinə çəkilib.
Sevirəm belə havanı - bir az çiskin, bir az qəmli. Və adamsız küçələr. Təkcə mən və yağış, bir də içimdə səslənən həzin musiqi. Zümzümə edə-edə addımlayıram.
Qarşıdan gələn iki qoca siyasətdən danışır, ucadan mübahisə edirlər.
Biri digərinə deyir: - Tramp kişi adamdır! Bakıya gəlsə, ona qonaqlığı birinci mən verəcəm!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder