Kədərli evlərə
hücum çəkər qarışqalar,
kədərli və yoxsul evləri işğal edərlər.
Kədərli uşaqların şəkərlərinə daraşarlar
tənha və yorğun qocaların
sandığına doluşarlar.
Xəstələrin yuxusuna
unudulmuş ölülərin,
qəriblərin məzarına
yığışarlar.
Şirini sevməkləri yalandır
dərdi, acını axtarıb taparlar hər yerdə qarışqalar...
Anamın yaşlı nənəsini xatırlayıram
konfetə daraşmış qarışqaları görəndə.
Tez-tez bizə gələrdi
qarışqa daraşmış konfetlərlə
bəy qızı olmuşdu ulu nənəm.
Qızıldan kəmər bağlamışdı bir zamanlar
başına qızıldan tac qoydurmuşdu atası
bəy atasını, bəy qardaşlarını damlamışdılar,
sürgün etmişdilər.
Kədərini büküb-büküb toxuduğu
xalılarda gizləmişdi ulu nənəm
toxuduğu xalılarla ayaqda qalmış
müharibədən çıxmışdı
xəstə və yorğun anasıyla.
"Harda gizlədirəm, qarışqalar yenə tapır" -
soyduğumuz konfetlərin arasından qarışqalar töküləndə
deyinərdi pərt olaraq...
Qarışqaları çırpıb təpişdirərdim üzü daşdan möhkəm konfetləri,
çünki anamın nənəsindən başqa
bizə konfet gətirən yox idi o illərdə
müharibə gedirdi.
Atalarımız-analarımız işsiz idi
qarışqalar da
qarışqalar da acıya gəlirdi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder